Μη - Όχι, Σκέφτομαι σε εικόνες

Μ. Κοκκαλίδου

Όταν το αυτιστικό παιδί διψάει, θα πάρει ο,τι βρει μπροστά του για να πιει. Μπορεί να είναι το δικό μου μπουκαλάκι ή το ποτήρι της εθελόντριας. Αμέσως η μητέρα επεμβαίνει: «Όχι, αυτό δεν είναι το δικό σου νερό!»

Όταν το παιδί τσιρίζει και κάνει φασαρία, κάποιος θα φωνάξει: «Μην κάνεις φασαρία!»

Όταν έχει όρεξη για σοκολάτα και δεν θέλει ο γονιός να του δώσει σοκολάτα για να φάει, θα ακούσει: «Όχι, δεν θα φας σοκολάτα.»

Όταν το παιδί θέλει να βγει από το δωμάτιο παιχνιδιού πριν την ώρα του, πολλοί θα του πουν: «Δεν θα βγεις ακόμα.»

Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι το αυτιστικό παιδί πιθανόν σκέφτεται με εικόνες. Αυτό σημαίνει ότι δεν βλέπει λέξεις στο μυαλό του, αλλά εικόνες. Μπορεί και αυτός να είναι ένας λόγος που η προφορική γλώσσα είναι μια δύσκολη υπόθεση για το παιδί.

Για να δοκιμάσουμε με τα παραδείγματα που ανέφερα πιο πάνω.

Τι εικόνα βλέπουμε στο μυαλό μας, όταν ακούμε : «Όχι, αυτό δεν είναι δικό σου νερό!» Νερό, έτσι δεν είναι. Το ‘όχι’ και το ‘δεν’ δεν περιλαμβάνονται στην εικόνα!

Αυτό ισχύει για όλα τα παραδείγματα.

«Μην κάνεις φασαρία!» μας δίνει την εικόνα του παιδιού που κάνει φασαρία.

Η φράση «Δεν θα φας σοκολάτα.» μου ανοίγει την όρεξη να φάω σοκολάτα!

Το ίδιο συμβαίνει με το «Δεν θα βγεις ακόμα.». Αν το παιδί έχει στο μυαλό ότι θέλει να βγει από το δωμάτιο, καταλαβαίνει με αυτά τα λόγια ότι η πόρτα θα ανοίξει τώρα.

Ούτε λέξεις σαν ‘σε λίγο’ ή ‘αύριο’ δεν υπάρχουν στην εικόνα. «Σε λίγο θα σου δώσω σοκολάτα» πάλι προφέρει μόνο μια εικόνα: το παιδί παίρνει σοκολάτα!

Γι’ αυτό το αυτιστικό παιδί αναστατώνεται τόσο ‘εύκολα’. Μιλάμε πολύ μπερδεμένα στο παιδί! Πώς να μην συγχύζεται;

Είναι ανάγκη να μάθουμε να μιλάμε με θετικό τρόπο, για να είμαστε κατανοητοί! Για να μεταφράσουμε τα παραδείγματα με αυτόν τον τρόπο.

Το : «Όχι, αυτό δεν είναι δικό σου νερό!», πρέπει να γίνει: «Το μπλε μπουκάλι είναι το δικό σου νερό.»

«Μην κάνεις φασαρία!» γίνεται: «Ήρεμα!» ή «Ησυχία.»

«Δεν θα φας σοκολάτα.»: «Τώρα θα σου δώσω μπισκοτάκι (ή φαγητό).» Μπορεί και να πούμε ότι δεν θα φάει τίποτα τώρα!

«Δεν θα βγεις ακόμα.» γίνεται: «Είμαστε μέσα τώρα, ακόμα θα παίξουμε.»

Σκεφτείτε τον τρόπο που εξηγείτε πράγματα στο παιδί σας και παρατηρήστε τις αντιδράσεις του. Πρέπει να προσαρμοστούμε στο δικό του τρόπο σκέψης, αντί να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε το παιδί!