Ιδέες και πρωτοβουλίες

Υπάρχουν πολλές οικογένειες που περνάνε πάρα πολύ δύσκολα. Μπορεί ακόμα να βιώνουν καταστάσεις που ουσιαστικά δεν είναι βιώσιμες, με την έννοια ότι διαταράσσουν σε μεγάλο βαθμό την οικογενειακή ζωή των μελών της. Ο καθένας έχει δικαίωμα σε μια εποικοδομητική ζωή και αυτό σε πολλές περιπτώσεις είναι αδύνατον εξαιτίας του αυτιστικού παιδιού.

Ειδικά όταν το παιδί μεγαλώνει και γίνεται ενήλικας, τα προβλήματα μπορεί να φτάσουν τους γονείς σε μια χρόνια κόπωση. Η σωματική κούραση έχει συσσωρευτεί, αλλά να μην υποτιμάμε και την ψυχολογική κούραση! Οι σκέψεις για το μέλλον, η αδυναμία να χαλαρώσει κανείς, που πάντα πρώτα το παιδί και έπειτα όλοι οι άλλοι. Όλα αυτά κοστίζουν πάρα πολλή ενέργεια. Κινδυνεύει η δική τους υγεία και ύστερα τι θα γίνει;

Φυσικά μέσα στα χρόνια υπήρχε συζήτηση γύρω από το θέμα του να [πάει το παιδί σε ίδρυμα. Ποτέ όμως δεν έγιναν πραγματικά βήματα, γιατί αυτό το βήμα θα ήταν τόσο οριστικό και απογοητευτικό για τους γονείς. Υπάρχουν τόσα συναισθήματα, τόσα χρόνια οι γονείς έχουν προστατέψει το παιδί τους όσο μπορούσαν. Ποιος θα μπορούσε ποτέ να τους αντικαταστήσει;;

Υπάρχει και μια άλλη πλευρά στο θέμα αυτό. Σίγουρα κάθε αλλαγή είναι πολύ δύσκολη για το παιδί, αλλά σκεφτήκατε ποτέ ότι και το παιδί έχει κουραστεί από τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των γονέων να επιβιώνουν την κάθε μέρα;; Οι φωνές στο σπίτι λόγω της υπερκόπωσης και απελπισίας των μελών της οικογένειας καταγράφονται από το παιδί και συμβάλουν, χωρίς αμφιβολία, στα προβλήματα συμπεριφοράς. Πώς θα νιώθατε εσείς αν εισπράττατε πως η μητέρα σας δεν αντέχει άλλο τον περιορισμό της ζωής της και την αιώνια φροντίδα που σας προσφέρει.

Τα συναισθήματα που συνοδεύουν την κάθε κουβέντα και σκέψη για ίδρυμα είναι έντονα και αρνητικά. Ενοχή, απογοήτευση, ανικανότητα, ντροπή, λύπη..... Δεν πρέπει να τα υποτιμάμε αυτά. Είναι ρεαλιστικά και φυσικά και είναι συναισθήματα που αφορούν τους γονείς.

Θα μπορούσαν να υπάρχουν και θετικές σκέψεις, όπως: το παιδί μπορεί να περάσει καλύτερα εκεί, γιατί δεν θα κρίνουν τις συμπεριφορές του όπως στο σπίτι. Εκεί ξέρουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα συμπεριφοράς του καλύτερα – μπορεί ακόμα και να μειωθούν, επειδή δεν θα έχει τους γονείς του επάνω στο κεφάλι του..... Οι γονείς του θα μπορούν να τον παίρνουν σπίτι Σαββατοκύριακα και θα χαίρονται να τον βλέπουν. Θα είναι ξεκούραστοί και θα θέλουν να το ευχαριστήσουν.

Πολλές φορές υπάρχουν και άλλα παιδιά στην οικογένεια, τα οποία δικαιούνται και αυτά να πάρουν μια ανάσα και να ζήσουν μια ζωή χωρίς τόσο πολύ άγχος. Χρειάζεται να αναγνωριστούν οι δικές τους ανάγκες επίσης.

Κάθε ζήτημα έχει πάντα δύο όψεις. Ποτέ δεν είναι κάτι όλο θετικό, ή όλο αρνητικό. Είναι δύσκολο να ζυγίσουμε τι θα ήταν το καλύτερο. Χρειάζεται να σκεφτόμαστε όλα τα πράγματα και όλες τις πλευρές. Ένα βήμα μπροστά θα κάνουμε αν μπορέσουμε να παραδεχτούμε τα συναισθήματά μας. Γιατί ειδικά τα αρνητικά συναισθήματα δεν μας οδηγούν σε καλές αποφάσεις συνήθως! .